خلیج فارس و تنگه هرمز

روزهای گذشته بارها نکاتی در مورد بستن تنگه هرمز درصورت منع صادرات نفت ایران، مطرح شده که نشان می‌دهد که این موضوع، راهبرد کلی نظام است و به احتمال زیاد تدابیری برای اجرایی کردن آن نیز در حال شکل‌گیری است.

همچنین مقامات مختلفی اعم از نظامی، سیاسی و حکومتی در این باره مواردی را اعلام کرده‌اند که بیانگر در دستور کار بودن کامل آنست. هر چند این طرح و ایده منتقدان بسیاری دارد و بی‌شک بسیاری هم بر این باورند که نمی‌شود آن را اجرایی کرد، اما اگر ایران اراده انجام آنرا داشته باشد، کسی نمی‌تواند مقابل آن بایستد.

چند روز پیش هم وزیر امور خارجه بی‌ادب و هتاک آمریکا مدعی شد که این کشور متعهد به تسهیل جریان انرژی است و امکانات آنرا فراهم خواهد کرد.

پمپئو البته نگفت که ایران نمی‌تواند تنگه هرمز را مسدود کند، بلکه ادعا کرد که آمریکا جریان انرژی را تسهیل خواهد کرد.

در این حرف پمپئو نکات بسیاری نهفته است: نخست اعتراف به توانایی ایران برای بستن تنگه هرمز، اگر در غیر این صورت بود، او که مدت‌ها رئیس سازمان جاسوسی آمریکا بوده، می‌گفت که ایران توانایی چنین کاری را ندارد یا آنکه ما اجازه نمی‌دهیم.

موضوع دوم به این بر می‌گردد که کشورهای واردکننده نفت در این مورد به جای آنکه به ایران اعتراض کنند، به آمریکا اعتراض کرده‌اند که شرایط را برای ناامن کردن جریان آزاد تجارت جهانی فراهم نموده و کشورهای دیگر را به واکنش‌های خطرناک وادار کرده‌اند.

ملاحظه: این موضوع در فحوای کلام پمپئو به‌خوبی نهفته است که او در حال پاسخ دادن به نگرانی کشورهایی است که انرژی باید به‌صورت روزانه به سمت آنها روانه شود اما نکته مهمتر، کوتاه آمدن سران کاخ سفید است.

رئیس‌جمهور آمریکا هر چند مدعی‌ است مزاحمت‌های! ایرانی‌ها برای شناورهای آمریکایی در سال ۲۰۱۸ کمتر شده و نمی‌خواهد بگوید که رفتار آمریکایی‌ها (از روی ترس) درست شده که شناورهای ایرانی آنها را سین و جیم نمی‌کنند؛ اما ترامپ هم از طریق واسطه‌های مطمئن و مورد اعتماد میان تهران و واشنگتن پیام محکمی از طرف ایرانی‌ها دریافت کرده است.

اما وقتی پمپئو به واردکننده‌های نفت اطمینان می‌دهد که جریان نفت ادامه خواهد داشت، یعنی آنها از محاصره کامل نفتی ایران کوتاه آمده‌اند تا خطراتی مانند بستن تنگه هرمز که می‌تواند اتفاقاتی پیش‌بینی نشده در پی داشته باشد، هیچ‌وقت عملیاتی نشود.

موضوع بستن تنگه هرمز را آخرین‌بار علی‌اکبر ولایتی در سفر به چین متذکر شده است؛ کشوری که بیشترین واردات نفتی‌اش از آسیای غربی است.

این اظهارنظر مشاور بین‌الملل رهبر انقلاب در پکن، پیام‌های بسیار مهمی در بر دارد و چینی‌ها هم که پیش از این از ایران خواسته بودند تا به جریان انتقال نفت آسیبی نزند را به فراست بیشتری خواهد انداخت. هر چند هنوز ایران و روسیه در مورد متن پیام رهبری و رئیس‌جمهور به روسای جمهوری روسیه و چین چیزی نگفته‌اند اما مشخص است که موضوع نفت بسیار مورد علاقه هر دو طرف است.

موضوع بسیار با اهمیتی که در رابطه با بستن تنگه هرمز باید مدّ نظر قرار گیرد اینست که حتی کسانی که در ایران متمایل به حمایت از غرب بوده و هستند، اکنون به‌صورت کامل دریافته‌اند که غربی‌ها به دلیل نفوذ صهیونیست ها در مقدرات کشورهای شان، در مورد رابطه با ایران دچار تردید، تذبذب و نقصان اند و آنها درحالی که روابط بسیار راهبردی با دشمنان ما دارند، نمی‌توانند کشوری را تحمل کنند که می‌خواهد از قدرت درونزای خود برای تبدیل شدن به قدرتی منطقه‌ای بهره‌برداری کند.

از سوی دیگر هر انسان عاقل و فهمیده ای تصدیق می کند که حالا که طیف وسیع دشمنان نظام اسلامی اعم از کشورهای مرتجع منطقه، رژیم صهیونیستی، اروپا و آمریکا عزم خود را برای نابودی انقلاب اسلامی جزم کرده و از هر وسیله ای برای ایجاد آشوب و اغتشاش و تضعیف بنیه اقتصادی کشورمان استفاده می کنند، چرا ایران از توانمندی ها و مقدورات خود از جمله بستن تنگه هرمز و ناامن کردن باب المندب استفاده نکرده و دشمن را با همان سلاحی که او در اختیار دارد، یعنی اقتصاد جهانی زمینگیر نکند؟

در هر صورت می توان حدس زد که احتمالا یکی از ماموریت های جدّی و محوری مشاور بین‌الملل رهبر انقلاب، در سفر به روسیه و چین، جلب نظر و حمایت آنها از طرح بستن تنگه هرمز و ناامن کردن باب المندب برای تحت فشار گذاشتن دشمن مشترک یعنی آمریکا در این مقطع زمانی است که قطعا این مسئله بسیار مطلوب و مورد علاقه هر دو کشور روسیه و چین است زیرا با افزایش شدید قیمت نفت، از یک طرف اقتصاد اروپا، ژاپن و آمریکا با چالش شدید مواجه خواهد شد و از سوی دیگر بنیه مالی رژیم های طرفدار آمریکا آسیب خواهد دید و مهمتر از همه جنگ تجاری آمریکا-چین به نفع چین به پایان خواهد رسید.